Ik ben als eerstejaars leerling via de BBL-route begonnen bij het Maasstad Ziekenhuis. Na mijn Havo-opleiding ben ik voor mezelf gaan afwegen of ik de wereld van de zorg wilde betreden via de HBO kant of via de werken-leren-kant (BBL). Het is zeven jaar geleden dat ik met mijn vierjarige opleiding ben gestart in het Maasstad Ziekenhuis, na mijn opleiding heb ik een jaar op de afdeling Nefrologie gewerkt, en inmiddels werk ik nu bijna twee jaar bij de vlinders. De Rotterdamse mentaliteit van het Ziekenhuis past erg goed bij mij: geen woorden maar daden. Als verpleegkundige in de vlinderpool hanteer ik het volgende motto: iedere patiënt die ik verzorg verleen ik de beste en gepaste zorg.
Goed kunnen schakelen
Wij werken volgens een vast rooster, dus ik weet precies wanneer ik moet werken, alleen ik weet nog niet van tevoren op welke afdeling ik werk. Pas op het moment dat ik het ziekenhuis binnenstap bel ik mijn leidinggevende op om te vragen waar mijn werkplek voor die dienst is. Dit kan zijn op de chirurgische afdeling; op één van de interne of kinderafdelingen; op het Brandwondencentrum; of op de Spoedeisende Hulp. Als vlinder varieert de afdeling van het ziekenhuis waar je werkt vrijwel dagelijks, maar soms werk je ook op meerdere afdelingen tijdens één dienst. Het kan ook best zijn dat je maar voor een uurtje bijspringt op een bepaalde afdeling. Het belangrijkste is in ieder geval dat de zorg die je verleent, altijd passend is voor die specifieke patiënt, op die specifieke afdeling. Dit probeer ik mij altijd voor te houden wanneer ik binnenstap op de desbetreffende afdeling. Je moet dus goed kunnen schakelen wanneer je in de vlinderpool werkt. We zijn multi-inzetbaar, op wat voor vlak dan ook; dit varieert van een infuus prikken tot aan specifieke wondzorg, of soms zelfs acute situaties waar je echt voor je patiënt moet ‘vechten’.
Je ziet vrijwel het hele ziekenhuis
We werken bij “ziek & piek”, dit houdt in: soms werken wij ter vervanging van een zieke collega op een bepaalde afdeling, dan sta je hier dus de hele dienst (vast); of je wordt opgeroepen voor een bepaalde afdeling omdat de zorgzwaarte daar hoog is, bijvoorbeeld door een verhoogd aantal opnamen. Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik op 95% van alle afdelingen in het Maasstad Ziekenhuis heb gewerkt. Dit biedt de kans om op alle specialismen je kennis bij te spijkeren of nieuwe kennis te ontdekken. Soms verrast het je dat een specialisme toch erg interessant en uitdagend kan zijn.
Fijne collega’s
Ik hoor weleens dat mensen dit een groot ziekenhuis vinden, maar voor ons voelt het niet groot. Overal waar ik binnenstap ken ik wel iemand, of mensen zeggen gewoon gedag. Het is voor mij m’n tweede thuis, want ik werk hier fulltime. Wanneer ik een afdeling op stap om bij te springen kom ik altijd als geroepen. Mijn teamleider zegt dat wij als vlinders altijd een cadeautje zijn. Je vraagt altijd aan collega’s wat voor werkzaamheden je ze uit handen kunt nemen, dit is dan bijvoorbeeld venflon prikken of antibiotica geven. Het uit handen nemen van deze werkzaamheden zorgt vaak voor rust op de afdeling. Je hebt als vlinder dus wel een echte aanpakkersmentaliteit nodig. Aan vlinders wordt vaak gevraagd: Vinden jullie het dan niet vervelend dat je geen vast team om je heen hebt? Mijn antwoord is: “Nee, doordat je overal komt, werk je eigenlijk in een heel groot team. We moeten het ten slotte met zijn allen doen.” Ons vlinderteam wordt ook beschouwd als een team. We proberen regelmatig met de vlinders en onze leidinggevende bij elkaar te komen. We bespreken dan vaak wat er zich afspeelt op de afdeling; of we nog veranderingen zouden willen zien; of gewoonweg hoe het met ons gaat. Onze teamleidster staat altijd voor ons klaar. Als ziekenhuis zijnde vind ik dat we als team ook aardig goed onderweg zijn om onze kernwaarden telkens weer te verbeteren. We zijn steeds meer gaan staan voor wie we zijn en dat vind ik erg prettig.
Waarom ik ben gaan vlinderen?
Zelf ben ik gaan vlinderen, omdat ik mezelf als verpleegkundige breed wilde blijven ontwikkelen op wat voor vlak dan ook. Het is mijn doel om uiteindelijk op de Spoedeisende Hulp uit te komen. Dit is een afdeling die natuurlijk heel veel kennis, handvaten en ervaring vraagt. Als vlinder leer je voor jezelf en je patiënt op te komen; je leert veel breder te kijken dan alleen jouw directe werkzaamheden als verpleegkundige; en deze manier van werkervaring opbouwen werkt gewoon in je voordeel als je op afdelingen wilt gaan werken als de Intensive Care, Medium Care, of de Spoedeisende Hulp. Het is geen must, maar voor mij was het een logische stap om als vlinder mijn basis (kennis en ervaring) te verstevigen. Hierdoor sta ik nu absoluut steviger in mijn schoenen. Het opdoen van een brede werkervaring is iets wat door mijn teamleider erg wordt gestimuleerd. Zo heb ik bijvoorbeeld de kans gekregen om een unieke ervaring in het buitenland op te doen. Ik heb een maand vrijwillig in het O’Horan ziekenhuis in Mexico gewerkt. Dit was een ervaring om nooit meer te vergeten en ik zou het iedereen aanraden. Ondanks het feit dat dit niet vanuit het Maasstad Ziekenhuis is gegaan ben ik wel dankbaar dat mijn teamleidster en het ziekenhuis mij volledig hebben bijgestaan in het nemen van deze stap. In het verpleegkundige vak denk ik echt dat wij de mooiste baan van het ziekenhuis hebben.
Ben je na het lezen van Tess haar verhaal enthousiast geworden?
Klik dan hier voor openstaande vacatures.