Aan het begin van mijn opleiding hbo-verpleegkunde had ik nooit kunnen denken dat ik op de afdeling Geriatrie zou gaan werken. Ik heb veel geleerd over mezelf; wie ik ben en wat ik kan, maar ook wat ik minder goed kan. Ik kwam erachter dat ik acute zorg minder leuk vind. Ik vind mijzelf ook minder goed handelen in acute situaties. Ik moet vaak even alles analyseren en op een rijtje zetten. Toen kwam ik er dus achter dat ik meer een denker dan een doener ben.
Van wijkverpleegkundige tot VS’er
Hoewel ik in het ziekenhuis ben opgeleid via de duale route van hbo-verpleegkunde, vond ik mijn werkzaamheden beperkt. Een drukke verpleegafdeling gaf mij niet altijd de tijd om goed in te zoomen op patiënten. En toen dacht ik, ik vind het welzijn en begeleiden van de patiënt belangrijker dan veel taken afronden binnen een korte tijd. Daarom ben ik het laatste jaar van de opleiding de wijkverpleging ingegaan. Daar heb ik de opleiding hbo-verpleegkunde afgerond en ben ik wijkverpleegkundige geworden. In die tijd bedacht ik dat ik graag de master advanced nursing practice wilde doen. Dan word je opgeleid tot verpleegkundig specialist; zelfstandig behandelaar voor een specifieke groep patiënten. Tijdens mijn opleiding tot verpleegkundig specialist werd ik opgeleid door een verpleeghuisarts en klinisch geriater. Ik kwam hierdoor ook weer in aanraking met de ziekenhuiswereld. Ik vond dat toch wel heel leuk. Ik kwam erachter dat ik de ouderengeneeskunde ontzettend leuk vind en dan specifiek in het ziekenhuis. Als verpleegkundig specialist kun je heel mooi ‘cure and care’ combineren.
Cure and care
Cure is echt het medisch domein, het diagnosticeren en ook behandelen van patiënten. Tegelijkertijd kan ik alsnog mijn luisterend oor bieden en kan ik het met de patiënten hebben over wat hen bezighoudt in het leven, waar ze staan en kan ik sociale zorg bieden en coördineren. Dus ook dat stuk care komt heel erg terug. Ik kan als verpleegkundig specialist bezig zijn met het welzijn, maar ook met het complexe, verdiepende van de medische zorg. Op dit moment ben ik zelfstandig behandelaar voor de geriatrische patiënt en heb ik daardoor ook wat meer tijd. Ook richt ik me op een specifieke groep waar ik veel van weet, dus dat kan ik mooi combineren. Dat vind ik interessant en leuk.
Diverse patiëntengroep
Ondanks dat het werk al uitdagend is, geniet ik ook echt van de mentaliteit van de patiënten van Rotterdam-Zuid: de directheid, de problematiek die je ziet en de complexiteit; hoge leeftijd, comorbiditeit en sociale problemen. De diversiteit aan patiënten is een factor die het nog leuker en interessanter maakt. Hoe ga je daarmee om, wat is daarbij belangrijk denk aan kwaliteit van leven of welke rol speelt religie. Anders dan mijn visie misschien, maar juist daarom is het zo interessant. Ik kan mij eigenlijk niet voorstellen dat ik in het Gooi in het ziekenhuis zou werken. Ik zou nergens anders willen werken dan in Rotterdam-Zuid.
Combinatie chirurgie en geriatrie
Mijn patiënten zijn in principe gastro-enterologische-chirurgie patiënten. Het zijn de patiënten die problemen hebben met bijvoorbeeld maag, slokdarm, alvleesklier, galblaas en darmen. Binnen deze patiëntgroep kijken we: zijn dit nou kwetsbare ouderen? Dus eigenlijk het inschatten van kwetsbaarheid bij ouderen, zowel als ze acuut worden opgenomen of als ze de diagnose darmkanker krijgen, want daar richt mijn zorgpad zich op. Dan kijken we of de patiënt kwetsbaar is of niet en zo ja, hoe kwetsbaar is deze patiënt en kan de patiënt de behandeling aan? Of dat ze geriatrische problemen hebben, zoals een delier of ondervoeding. Want de behandeling heeft daar weer effect op en de behandeling weer op de problematiek. De groep ouderen wordt steeds groter en hopelijk worden de ouderen ook gezonder ouder. Er zijn ook een heleboel fitte en vitale patiënten die oud zijn, maar als ze kwetsbaar zijn, dan zien we ook dat ze nadelige effecten kunnen hebben van een behandeling, dus van een spoedopname of een operatie. En dan is de vraag: hoe kunnen we dat voorkomen? En hoe komen ze daar zo goed mogelijk uit, met een passende behandeling gericht op allerlei aspecten.
“Wanneer is het iets voor mij?”
Je moet proactief zijn, omdat het beroep nog niet overal bekend is. Daarom moet je jezelf positioneren in je organisatie. Daarnaast moet je ook analytisch zijn, omdat je heel betrokken bent bij een specifieke patiëntengroep en daar alles van a tot z moet weten en moet regelen. Maar je moet je ook heel betrokken voelen. Misschien ook wel verantwoordelijk. Het is belangrijk dat je empathisch bent, veel geduld hebt en goed kunt samenwerken, want je bestaat altijd uit een team. Je hebt elkaar nodig: jij hebt de medisch specialisten nodig, maar zij hebben jou ook nodig. Je moet fijn samen kunnen werken met de medisch specialisten, verpleegkundigen, paramedici, met de patiënt en met de familie.
Doen!, want…
Het werk is ontzettend leuk door de patiënten die je ziet. Het zijn hele leuke en interessante patiënten, waar je echt een band mee op kunt bouwen. Je leert ook echt ontzettend veel door de combinatie van deze twee specialismen. Twee specialismen combineren bij een complexe patiënt, waar je heel veel zelfstandigheid in hebt en vaak tot het laatste kunt begeleiden. Dus je leert ervan, groeit ervan. Het raakt de besliskunde, het medisch domein, het verpleegkundig zorgdomein. Je doet bomvol kennis op en je wordt ontzettend uitgedaagd..