45, moeder en de opleiding tot verpleegkundige
Zeven jaar geleden begon ik aan de opleiding tot verpleegkundige. Ik was al 45 jaar, dat hoor je niet zo vaak dat iemand op die leeftijd aan de opleiding tot verpleegkundige begint. Voordat ik verpleegkundige werd, had ik een eigen winkel waar ik veel tijd doorbracht. Toen ik die een aantal jaar geleden verkocht, was ik op zoek naar een totaal andere baan. Ik ging met mijn dochter mee naar een open dag voor de opleiding verpleegkunde, ze wilde namelijk aan de slag in het ziekenhuis. Terwijl we daar waren, raakte ik aan de praat met een recruiter van het Maasstad Ziekenhuis. Ik was al een groot deel van mijn leven regelmatig in het ziekenhuis geweest vanwege mijn zus. Mijn zus was nierpatiënt en ik ging regelmatig met haar mee naar het ziekenhuis voor de behandelingen. Hierdoor had ik al veel gezien van het vak en wat er allemaal bij komt kijken. Wij werden op deze afdeling altijd met een lach ontvangen, hoe hard iedereen ook aan het werk was. Het was voor mij dus eigenlijk best een logische stap om verpleegkundige te worden. Ik wist tenslotte hoe het is om als naaste van een patiënt alles mee te krijgen.
Zeven jaar geleden startte ik met de opleiding en na 20 weken school begon ik op de afdeling Neurologie. Ik werd zo fijn ontvangen, het voelde goed om daar als leerling aan de slag te gaan. Ik werd gelijk overal bij betrokken en iedereen wilde graag horen wat ik had te vertellen. Zowel patiënten als collega’s keken af en toe een beetje gek op als ik vertelde dat ik de student was, maar dat vond ik juist grappig.
Fijne samenwerking
Toen ik begon als student-verpleegkundige wist ik zeker dat ik aan de slag wilde gaan als nefrologieverpleegkundige. Het is zo’n mooi beroep! Het is hard werken, maar je doet het met een geweldig team. We staan er altijd met een lach op ons gezicht en we helpen en ondersteunen elkaar waar het kan.
Ook nu met de zorg voor coronapatiënten, als er iets verdrietigs gebeurt dan bespreken we dit met elkaar. Het mooiste vind ik nog dat ik met zowel leeftijdsgenoten werk als met jongere collega’s. Ik ga graag het gesprek aan met de jongere collega’s en studenten, omdat de zorg blijft veranderen en verbeteren. Ik hoor graag wat zij hebben geleerd en wat we anders kunnen aanpakken op de afdeling. Daarnaast vind ik de samenwerking met de artsen heel fijn. Je bent echt de ogen en oren van de arts, want jij ziet de patiënten voor een langere periode. Artsen verwachten van ons dat we meedenken en nemen je graag mee in het hele zorgproces.
Hart op de afdeling Nefrologie
Ik koos voor het Maasstad Ziekenhuis omdat het een groot algemeen ziekenhuis is. Ik wist op dat moment namelijk nog niet zeker of ik op de afdeling Nefrologie wilde werken of psychiatrische zorg wilde verlenen. Het interesseerde me namelijk allebei. Ik dacht in dit ziekenhuis kan het allebei. Na het afronden van mijn opleiding heb ik kort een uitstap gemaakt naar een revalidatiecentrum, maar kwam er al snel achter dat ik mijn oude afdeling miste. Ik gaf dit aan bij mijn voormalige teamleider en al snel stond ik weer als verpleegkundige in het Maasstad Ziekenhuis. En nu ga ik er niet meer weg! Mijn hart ligt echt op afdeling 10, hier ga ik mijn carrière volmaken.
Ik hoop heel erg dat ik met mijn verhaal kan laten zien hoe mooi het vak van verpleegkundige is op de afdeling Nefrologie. Het is hard werken, maar je krijgt er zo veel moois voor terug. Als een patiënt aan jouw arm de afdeling afloopt en vertelt hoe dankbaar hij/zij is voor de zorg die je hebt verleend, dat is zo fijn!